چگونه روابط خود را مدیریت کنیم؟
هر کدام از ما در یک یا چندین حرفه تخصص داریم و به اقتضای کار با افراد مختلف دارای نگرش ها، سلایق ،خلق و خوی های متفاوت در تعامل هستیم. همه ما بدنبال این هستیم که در حرفه خود بهترین باشیم ،اما آیا فقط تخصص کافی است ؟ هنگامی که در یک تیم کاری شرکت می کنیم، مهارتهای لازم را برای مدیریت روابطمان در گروه کسب کرده ایم؟
نقش های دیگر ما در زندگی مانند ،فرزند، والدین ، همسر ، فامیل و دوست بودن نیز شامل این سوال می شود.آیا مهارتهای رفتاری و مدیریت روابط را بدرستی کسب کرده ایم؟
یک انسان موفق در زندگی نیمی سیاست مدار و نیمی دیگر ایفای نقش اجتماعی اوست، سیاست مدار بودن بدین معنا که چطور دیگران را برای برخوردی مناسب با خودمان آموزش دهیم. آموزشی غیر مستقیم که نتیجه چگونگی مدیریت ما در گفتار و کردارمان است. در ذیل مواردی به عنوان قوانین مدیریت روابط آورده می شود که حاصل تجربیات چند ساله ام در کارهای خصوصی و دولتی و همچنین مدیریت تیم ها و نیروهای زیر مجموعه کاری با تفکیک های جنسی و سنی است. تجربه های شخصی است و خالی از اشکال نمی باشد.برای تکمیل مطلب منتظر نکات مورد نظر شما هستم.
1- از دیگران به خاطر انجام کارهایشان تعریف کنیم.
تعریف و تمجید از دیگران به خاطر انجام کارهایشان آنها را در انجام فعالیتهای آتی ارجاع داده شده راغب تر می نماید ، کلمات بکار گرفته شده را واضح و صریح بگویم مثلا در روابط کاری " گزارش امروز شما در باره پیشرفت پروژه دقیق و بندهای ذکر شده در آن با دقت تهیه شده اند. شما در کارتان پیشرفت خوبی دارید.. نه اینکه بگویید : خوب بود.
و اگر در کار اشکالی می بینیم آن را طوری بیان کنیم که ارزش مابقی کار ضایع نشود." کار را بخوبی انجام داده اید ،چند مورد جزیی رو اصلاح کنید نتیجه مطلوب تری دارد". انتقاد ها را به نحوی بیان کنید که دوستانه به نظر برسد.
2- قدردان دیگران باشیم.
به یاد داشته باشیم که هیچکس بدهکار ما نیست، و اگر فردی به خاطر ما از حق خود گذشت کرد و یا برای ما کاری انجام داد ،از او قدردانی و تشکر کنیم. و با بیان جملاتی ابراز کنیم که کار او برای ما ارزشمند است. و همچنین بیاد داشته باشیم که به خاطر کاری که برای دیگران انجام داده ایم توقع تشکر را نداشته باشیم. در سپاسگذاری و عذر خواهی افراط نکنیم که بسیاری از افراد این رفتار خوشایندشان نیست ،در حد عرف و ادب.
3- حتی الامکان دیگران را با نام صدا بزنیم.
هنگامی که افراد را با نام صدا می زنیم، احساس صمیمیت خود را برای او ارسال می کنیم، و در فرد مقابل احساسی مبنی بر مورد توجه واقع شدن ایجاد می کنیم. ابزاری ساده ولی زیرکانه برای کاستن از جبهه گیری افراد در برابر خودمان ، همراه نام از واژه هایی مانند : جانم ، فدایت شوم ، قربانت ، عزیز ، حاجی ،خانم و عناوین شغلی (مهندس – دکتر) به اقتضای سن و جنس مخاطب استفاده کنیم.
4- مراقب الفاظ گفتارمان باشیم.
بسیار توجه نمائیم که در گفتارمان از الفاظی که شان و شخصیت انسان را مخدوش می کند استفاده ننمائیم، ادب و متانت را در کلام حفظ نمائیم، بالاخص در مورد برخورد کلامی با خانمها رعایت این نکته الزامی و تاثیر گذار است. آب به جوب رفته باز نمی گردد.
5- تماس چشمی و توجه همزمان با کلام.
در هنگامی که فردی درباره موضوعی با ما صحبت می کند، تماس چشمی با او را حفظ نمائیم. و بسیار مهم است که در هنگام صحبت خود را با وسایلی مانند ،موبایل ،تلوزیون ،کامپیوتر مشغول ننمائیم، برای افراد و بالاخص خانمها خیلی مهم است که در هنگام صحبت به کلام آنها توجه و گوش داده شود.
6- همیشه پی گیر حرفها و قولهایمان باشیم.
اگر در انجام کاری که خودمان متقبل شده ایم و یا به ما واگذار شده کوتاهی کنیم ،در واقع اطمینان دیگران را نسبت به خودمان سلب کرده ایم ،اگر به قول و حرفهایمان عمل نکنیم دیگران ما را در کارهای خود شرکت نمی دهند و این مساوی است با عدم پیشرفت. اگر قصد انجام کاری را نداریم ،هیچوقت دیگران را به انجامش دلخوش نکنیم.
7- اشتباهاتمان را بپذیریم.
به خاطر موقعیت شغلی و اجتماعی و همچنین غرور از به گردن گرفتن اشتباهاتمان طفره نرویم، ممکن است عده ای فکر کنند با به عهده گرفتن اشتباهشان از وجهه آنها کاسته می شود. اما با توجه به اینکه معمولا افراد کمی به اشتباه خود اقرار می کنند با پذیرفتن اشتباه عمل ما در نظر دیگران جلوه مثبتی پیدا می کند. همیشه به خود بگویم که ما انسان کاملی نیستیم و باید برای بهتر شدن اشتباه خود را بایستی بپذیریم. از توجیه کردن بپرهیزیم.
8- قبول کنیم که دیگران نیز توانا هستند.
این نگرش را که فقط خودمان در انجام کار توانایی داریم و دیگران قادر به انجام صحیح کار نیستند پرهیز کنیم . البته داشتن توقع دقت و انجام کار به نحو احسن بجا می باشد ،اما به یاد داشته باشیم که همیشه ایده آلها به انجام نمی رسند. سعی کنیم با داشتن توانایی های فراوان و داشتن تفکری خلاق ،این تصور را در ذهن خود ایجاد نکنیم که عقل کل مجموعه هستیم، و بپذیریم که کارها در سایه تفکر جمعی و مشورت و احترام به نظر و کار دیگران انجام شدنی هستند.
9- با تامل و ملاحظه باشیم.
در هنگام انجام اعمال و بیان گفتارمان بر این عقیده نباشیم که همه به ما حسن ظن دارند، و بدانیم که بعضی افراد هستند که در گفتار و کردار ما بدنبال نکاتی برای مقابله و رودررویی هستند. پس قبل از انجام اعمال و بیان افکار و گفته هایمان مطمئن باشیم که سوء تفاهم و سوء تعبیری در دیگران ایجاد نمی کند.
10- مشکلات و اشتباهات دیگران را بزرگ ننمائیم.
انسان فراموشکار و دارای اشتباه است و این شامل همه انسانها می شود. در هنگامی که در عمل شخصی مشکل و یا اشتباهی می بینیم ،بر این اندیشه باشیم که مبتلابه ما نیز می تواند باشد ،پس همانطور که دوست داریم در آن هنگام با ما برخورد شود با دیگران برخورد کنیم. اشتباه دیگران را کوچک جلوه دهیم ،اما برای آن راهکار نیز ارائه دهیم . گذشت ،چشم پوشی و یا سکوت می تواند از بهترین برخورد ها باشند.
و یاد داشته باشیم ،دانستن موارد بالا روابطمان را دگرگون نمی کند. باید ملکه رفتارمان شوند